kediler kendilerini sevdirmekte başarılı.benim annem kediden korkan, yemek yerken masaya gelince ayaklarını altına toplayıp pist diye kedi kovalayan bir kadındı, ben kedi aldığımda eve nasıl yaşıyacam ben bu evde diye ağladı, kediyi 1 ay odadan çıkarmadı, kedi ise yavaş yavaş şirinliklerle, ayağına dolanmakla, karşısına geçip göbeğini açıp masum masum yatmakla, daha ilk günden tuvalet terbiyesi saatlerce yalanıp temizlenmesi, annem eve gelince seslenerek ona koşmasıyla falan kendini sevdirdi. bunu da cidden yavaş yavaş ama belki de içgüdüsel bir bilinçle yaptı, hani bu kadına kendimi beğendirmem şart, diğeri zaten beni seviyor bu da sevsin der gibi.gelir benim kucağımda mırlar arada anneme bakardı, zamanla annem gelip ben severken sırtına falan dokunmaya başladı kedinin, minnacık kalp atışlarıyla, traktör gibi purrlamasıyla büyüledi kadını.
şimdi annem her sabah kalkıp akşamdan kalan tavuk balık et artıklarını sitenin kedilerine veriyor, sitedeki müdavim kedilere isim takmış durumda, 2-3 sene önce abim de kedi aldı, sırf benim kedimle aramdaki bağı kıskandığı için, otomobil tamircisi, futbol izleyip bira içen, öküz gibi adam evde kucağında kedisiyle oturuyor. kediyle bağıra miyavlıya maç izliyor. kediye takımın atkısını sarıyor. kedisi de kendi gibi hafif pis, göbekli, gebeş bir şey oldu, bence bu dünyada herkese göre bir kedi var ve kediler, hani hep derler ya eve hapsediyorsunuz falan, aksine insanların evine hayatına girmek, kendilerini sevdirmek, baktırmak isteyen onlar.
ben genel olarak hayvanları seviyorum bu arada, bir insanın sadece kedileri sevip diğer hayvanlara ölsün pis yaratıklar diyeceğini de sanmıyorum. aklı başında bir insan, hiç bir kötü niyet taşımayan, düşünce ve davranış yapıları küçük bir çocuğu andıran bu hayvanları neden durup dururken sevmiyor olsun ki?
0